Definicja i charakterystyka mowy nienawiści: Autor komunikatu z badań powołuje się na art. 257 kk i wyjaśnia: „Artykuł ten wyznacza granice określające, jakie wypowiedzi kwalifikują się do mowy nienawiści. Prawo niektórych państw (np. Szwecji czy Kanady) wyznacza te granice nieco dalej, chroniąc przed mową nienawiści również osoby homoseksualne. Oczywiście mianem mowy nienawiści można by opatrzyć każdego rodzaju przemoc werbalną wobec grup i osób ze względu na określoną cechę, którą one posiadają. Niemniej, analizując to zjawisko przyjmuje się zwykle definicję węższą. Nie uwzględnia ona obraźliwych wypowiedzi dotyczących takich aspektów, jak poglądy społeczne, polityczne, lecz obejmuje takie cechy, na które albo wcale nie mamy wpływu, albo ów wpływ jest ograniczony. W tym rozumieniu mowa nienawiści dotyczy na przykład takich cech, jak: kolor skóry, rasa, narodowość, przynależność etniczna, orientacja seksualna, wyznanie religijne lub bezwyznaniowość, ale także płeć, pochodzenie społeczne czy również niepełnosprawność, inwalidztwo”.
Charakterystyka osób używających mowy nienawiści: „Najwięcej ankietowanych uznaje, że mowę nienawiści stosują często politycy (49%), członkowie różnych organizacji ideologicznych (44%), a także przechodnie na ulicy (42%). Dość liczna grupa respondentów (36%) zauważa, że obraźliwe wypowiedzi często padają z ust osób związanych z Kościołem.”
Publikacja zawiera również:
- Dane i analizę dotyczące tego, które z określeń mniejszości, które mogą być uznane za obraźliwe np. „pedał”, „Wietnamiec” za krzywdzące uważają również badani.